Zijn sterkte, zijn sierlijkheid en zijn schoonheid doen velen dromen. Als puppy hebben ze een onweerstaanbaar knuffelgehalte. Met een Pyreneese Berghond leven, je hoofd in zijn dikke vacht steken, het kan niet anders dan een buitengewone belevenis zijn ... als de meester aan hem gewaagd is.

De Pyreneese Berghond is de edelste van de Franse honden en dit door zijn voorkomen en zijn oorsprong. Al in de 14e eeuw kende men hem als de berenhond en bewaker van de kastelen van Foix en Lourdes. Drie eeuwen later was hij eregast aan het hof van Lodewijk de 14de. Tenslotte vond men hem terug tussen de eerste Franse honden die gewaardeerd werden in het buitenland en hij blijft één van de zeldzame die nog steeds goed gekend zijn.

De bekende Tv serie “Belle et Sebastien” heeft hem gedurende ongeveer 15 jaar op de eerste rij geplaatst tussen de groten. De  dag van vandaag is hij minder populair, maar hij wordt daarom niet minder gehouden door gepassioneerde liefhebbers. Zij houden deels van hem door zijn prestigieus verleden en zijn hoge status maar vooral voor zijn fierheid en zijn onafhankelijk karakter.

Het is geen hond die men zonder nadenken mag kiezen. Hij doet je dromen, is een beetje voorbehouden aan oplettende overpeinzende meesters. Denk goed na! Deze hond heeft een goede eetlust, zijn prachtige vacht vraagt onderhoud, je moet zijn typisch gedrag kennen om hem te leiden, hij voelt zich niet bij elke meester en in elke omgeving op zijn gemak.

Een hond is geen gebruiksvoorwerp!  Dat is voor onze rasvereniging echter geen reden om alle praktische aspecten verborgen te houden waardoor we een Pyrenese Berghond verkiezen boven een andere hond.

De Pyreneese berghond is geen stadsbewoner die zich aanpast om ingesloten te leven in een appartement.

Hij moet een vrijheid en zuivere lucht hebben. Met zijn sterk ontwikkelde beschermingsdrang moet men hem een huis en tuin geven om te bewaken. Niettegenstaande dit is hij niet enkel voorbehouden voor eigenaars van domeinen.

Als men ze opsluit kunnen ze asociaal worden en zelfs gevaarlijk. (Dit geldt ook als men ze aan de ketting legt). Het is wenselijk om hem regelmatig onder mensen en andere honden te laten komen. Hij wordt weinig in contact gebracht met zijn soortgenoten, doch dit schaadt niet aan zijn waakinstinct.

Het is absoluut af te raden hem af te richten voor de verdediging of hem te leren bijten op bevel. Dit is niet zijn roeping en weinig mensen zouden hem in zulke omstandigheden meester kunnen blijven.

Zijn oude taak, beschermer van de kuddes komt terug in de actualiteit. De Herders, steeds minder in aantal, laten hun kuddes in vrijheid grazen. Roofdieren, honden van de toeristen, verlaten of verloren gelopen honden jagen de kuddes op en doden soms schapen. Het in gebruik nemen van één of meerdere Pyreneese Berghonden in de kuddes kan een definitieve oplossing zijn voor al deze problemen mits men ze selecteert tussen deze die hun natuurlijk en ongeschonden instinct bewaard hebben en dat men hen van jongs af aan integreert in de kudde. Deze herintegratie wordt met succes toegepast in landen over heel de wereld.

Een Pyreneese Berghond kan je niet temmen of kunstjes leren!

Je kan hem alleen opvoeden!