KARAKTER

De Pyreneese Berghond is een temperamentvolle hond die ondanks zijn goede kwaliteiten steeds goed onder controle moet

gehouden worden, deze zachte doch zeer wantrouwige hond kan tevens zeer koppig zijn. Door zijn aangeboren drang naar onafhankelijkheid heeft deze hond van jongs af aan een consekwente baas nodig die tijdig kan ingrijpen bij de kleinste misstappen. Hierdoor zal de hond zijn baas respecteren en gehoorzamen. De Pyreneese Berghond is geen teddybeer zoals vele mensen denken, in tegendeel, hij is vastberaden, onafhankelijk, koppig- het typische karakter van een hond die een kudde moet bewaken.

Aangezien de Pyreneese Berghond van nature uit dominant, weinig gehoorzaam en onafhankelijk is, dient hij van jongs af aan correct en streng opgevoed te worden. Aangezien deze honden de neiging hebben om steeds weer op wandel te gaan, is het ten zeerste aanbevolen om hem eerst en vooral de bevelen tot terugroepen bij te brengen. Zo kan je jezelf en je medemensen een hoop problemen besparen zeker in een dicht bewoonde omgeving. Door met de hond onder de mensen te komen en hem tevens in contact te brengen met andere honden zal men het sociaal karakter van de hond bevorderen. Het is dus ten zeerste aanbevolen om van jongs af een goede opleiding aan je hond te geven, wil je een trouwe en loyale gezel hebben voor jezelf en je omgeving.

Tegenover zijn soortgenoten is de Pyreneese Berghond niet steeds een voorbeeld van tolerantie. Grote honden  worden door de Pyreneese Berghond meestal argwanend bekeken. Misschien schuilt hierin wel het oude instinct van wolvenjagers, daartegenover staat dan dat aanvallen van kleine honden hen totaal onverschillig laten.

Zijn aangeboren kwaliteiten van waakhond maken dat deze honden zeer agressief kunnen zijn als de omstandigheden zich voordoen. Daarom is het niet aangeraden om deze agressiviteit nog aan te wakkeren door speelse africhting. Het zou zelfs gevaarlijk zijn om een Pyreneese Berghond af te richten als verdedigingshond, zijn aangeboren drang tot onafhankelijkheid zou wel eens de bovenhand kunnen halen. Enkel de zeer strenge en consequente baas zal een aangename en trouwe Pyreneese Berghond hebben. Het is onnodig om deze honden af te richten als waakhonden, ze doen dit instinctmatig.

De Pyreneese Berghond is wat moeilijker op te voeden zijn dan andere zogenaamde gezelschaphonden. Men zal dus moeten geduld opbrengen om met de diverse aspecten van zijn karakter te leren omgaan. Zijn aanhankelijk karakter, zijn dapper en zacht overkomen, zijn ondeugendheid, zijn vrolijkheid en zijn joviale ongehoorzaamheid zal menig baas moeten aanvaarden er er leren mee omgaan.

Een Pyreneese Berghond is de ideale hond voor een actieve baas die zich kan verliezen in die eindeloze blik van zijn nonchalante speelse hond en zo, samen kan weg dromen, denkend aan de oude tijden, teruggetrokken in de bergen, luisterend naar het machtige geblaf van de Pyreneese Berghond.

GEZONDHEID

Een Pyreneese Berghond kan 10 tot 12 jaar oud worden, soms zelfs nog ouder. Helaas worden ze dat niet allemaal. Het zijn levende wezens die ook ziek kunnen worden of andere gebreken krijgen waardoor ze eerder doodgaan.

De gezondheid van uw hond hangt in belangrijke mate af van zijn voeding. Zoek daarom die voeding uit die het beste bij de hond past. Er zijn veel merken hondenvoeding op de markt, in alle prijsklassen. Maar zoals met alles: de waar is naar zijn geld. Vermijd ten allen tiiden de lage prijs grootwarenhuismerken.

Een hond is een alleseter. Een stukje appel, wat sla of een restje gekookte sperziebonen zal hij graag van u aannemen. De keuze van het voedsel is ook afhankelijk van de leeftijd van uw hond. Een pup heeft een andere voedingsbehoefte dan een volwassen hond en een oude hond heeft een aangepast dieet nodig. Volg zeker in het eerste levensjaar van uw pup het voedingsadvies van de fokker op. De fokker zal u bij het ophalen van de pup voer meegeven.

Van de fokker hebt u een inentingsboekje meegekregen. De pup heeft dan in ieder geval al één inenting gehad, maar zal nog herhalingsentingen moeten krijgen met circa 9 weken en circa 14 weken. Daarna is een jaarlijkse inenting voldoende. De fokker zal de pup ook ontwormd hebben, maar ook dat moet u regelmatig herhalen, zelfs als de hond volwassen is.

Mocht u twijfelen aan de gezondheid van uw hond, wacht dan niet te lang met een bezoek aan de dierenarts. Honden hebben een hoge pijndrempel en vaak is er meer aan de hand dan u op het eerste gezicht zou vermoeden. Controleer zelf regelmatig het gebit, de ogen en de oren. Laat bij twijfel uw dierenarts er naar kijken. Ga niet zelf in de oren van uw hond zitten peuteren!

Nagels knippen behoort ook tot de regelmatige klusjes, waarbij u vooral op de nagel aan de binnenzijde van de voorvoet moet letten en de nagels van de wolfsklauwen aan de achterpoten, omdat deze de grond niet raken en dus niet afslijten.

Een goede vachtverzorging helpt ziekte voorkomen. Bovendien ziet een hond met glanzende vacht er op z´n best uit. Kammen en borstelen bij een Pyreneese Berghond zijn een bezigheid van enkele uren per week.

Als u uw hond jaarlijks laat inenten, regelmatig ontwormt, naar behoefte laat bewegen, verstandig voedt, goed verzorgt, en er desondanks toch nog gezondheidsklachten zijn, overleg dan eens met de fokker van uw hond om te horen of deze klachten verband kunnen houden met ziekten die voorkomen in de familie of in het ras. Rassen kennen nu eenmaal vaak enkele specifieke kwalen. Zo kunt u de dierenarts mogelijk beter informeren over de vermoedelijke oorzaak van de klachten, waardoor hopelijk sneller de juiste diagnose kan worden gesteld en therapie ingezet. Zeker als u niet veel ervaring hebt, is het goed niet te lang te wachten met het zoeken van deskundige hulp, als u vermoedt dat er iets mis is.

Eén van de ernstigste ziekten bij zware honden is heupdysplasie. Hierbij is de heup slecht gevormd. De hond kan hier veel pijn van ondervinden. Vooral met het oog hierop moet u zorgen dat de hond in de groei de juiste voeding krijgt en niet te zwaar wordt. Volgens vele deskundigen is de vorming van HD voor +/- 25 % erfelijk bepaald en wordt voor 75 % door het milieu veroorzaakt, zoals verkeerde voeding en overbelas­ting van de jonge hond. Wanneer uw hond volgens een röntgenfoto toch HD  blijkt  te hebben  is dit  geen reden om meteen een eind aan zijn leven te maken. De meeste honden kunnen hiermee zonder problemen oud worden, maar het is natuurlijk verstandig om zulke honden niet voor de fokkerij te gebruiken. Jonge honden moeten wel beweging hebben en spelen, maar overdrijf dit niet. Zolang hij zelf zin heeft is dit goed, maar zorg dat hij niet oververmoeid raakt.

Groeipijn bij jonge Pyreneese Berghonden

Enostosis is een aandoening die bekend staat onder de lekennaam: ‘groeipijn’.

Deze aandoening kan optreden bij jonge (middel-)grote honden, zoals de Pyreneese Berghond rond de leeftijd van 6 maanden. De pijn treedt plotseling op en verschijnt in meerdere extremiteiten en wisselt van ernst. Het gevolg is dat de ene na de andere poot het meest pijnlijk en dus kreupel kan zijn. Deze aandoening is vrij makkelijk door een dierenarts te diagnosticeren. Meestal is de oorzaak een te hoge inname van calcium. Wanneer de groeipijn bij uw jonge hond optreedt is veel rust noodzakelijk. Wandelingen van ten hoogste 10 à 15 minuten zijn raadzaam. Indien de hond veel pijn heeft kan de dierenarts een pijnstiller voorschrijven. Bij een juist opvolgen van de adviezen zal deze aandoening verdwijnen.

Let op:

Bij een pup zijn enkele zaken van groot belang : trappenlopen, in en uit de auto springen, op en van de bank springen, eindeloos achter een balletje aanvliegen, spelen in zwaar zand en op ongelijke grond, zijn sterk af te raden.

Wanneer u een gladde vloer heeft in huis, is het verstandig om daar gedurende het eerste levensjaar van uw hond vloerbedekking op te leggen. Opgroeien op een gladde vloer kan namelijk onherstelbare schade aan de zich ontwikkelende gewrichten van de pup veroorzaken.

OPVOEDING

Alle liefhebbers van de Pyreneese Berghond hechten een groot belang aan zijn traditioneel gedrag. Laten we het nog eens kort beschrijven. Hij wordt sinds eeuwen uitgekozen, of meer nog, uitverkoren om zijn aanleg voor het verdedigen van de bergkuddes tegen aanvallen van wilde dieren en anderen en dit vooral 's nachts. Dat zien we in zijn onverschillige houding tijdens de dag, zelfs zeer rustig, echter wordt hij zeer waakzaam bij het vallen van de avond. Zijn nut rust niet op een speciale africhting maar op een grote zelfstandigheid. In tegenstelling tot de kracht van de aanvallers, de beren, probeert hij een gevecht te verijdelen. Zulks komt overeen met de onbedwingbare moed van de hond.

Deze kwaliteiten maken van de Pyreneese Berghond een prachtige waker.

Hen de basisprincipes van de opvoeding bijbrengen is een heel andere zaak. Dit is een zelfstandige, fiere, dominante hond die zich laat gelden. Hij wordt graag een avonturier als de gelegenheid zich voordoet.

Zonder te proberen hem af te richten, wat tegen zijn natuur is, moet men een zekere autoriteit over hem hebben om hem in alle omstandigheden onder controle te hebben, bv. in de vrije natuur. Zelfs al leeft hij steeds in een groot afgesloten domein is een minimum aan manieren onontbeerlijk.

Men moet zeer jong beginnen, rond 3 à 4 maanden, wanneer het karakter van de puppy nog niet gevormd is. Men mag zich niet laten vertederen door dit bolletje wol. Zijn teamgeest opbouwend, luistert de Pyreneese Berghond naar de persoon die hij zelf gekozen heeft in de familie en die hij het meest respecteert. Hij luistert vooral om plezier te doen. De basisopvoeding moet vooral gericht zijn op een sociaal gedrag tegenover mens en dier. De Pyreneese Berghond is niet geschikt voor mensen die een hond willen die steeds naast hen loopt of die zeer autoritair zijn. Men moet niet denken dat hij een onhandelbare wilde is: opgevoed met liefde zal hij u dat honderdmaal teruggeven.

VOEDING

De groei van een hond, zoals de Pyreneese Berghond, duurt zeer lang, meer dan 2 jaar (een Pyreneese berghond is pas na 3 jaar volledig uitgegroeid) en doet hun geboortegewicht 150 à 200 maal toenemen. Het is aanbevolen om een voeding aan te kopen van topkwaliteit, voor grote rassen.

De voeding van middelmatige (of nog mindere) kwaliteit, in blik of korrels, is niet aangeraden voor de puppy’s van de Pyreneese Berghond.

Als men een voeding van topkwaliteit in de handel koopt zal men bij zijn groei niet meer problemen hebben als iemand met een puppy van een kleiner ras.

Het is een grote hond, niet alleen op papier maar ook in realiteit. Als men hem op basis van vers voedsel wil voeden moet men dagelijks 500 à 600 gr vlees (soort stoofvlees), goed gekookte rijst en groenten en wortelen voorzien. Als de Pyreneese Berghond buiten leeft, waarvoor hij voorzien is, moet men de hoeveelheden verhogen tijdens de winter.

Zoals alle grote honden kan hij last hebben van maagstoornissen. De klassiek raad om dit te voorkomen is dat men hem 2 x per dag eten geeft en alle zware arbeid na het eten verhindert en tijdens het eten het drinken beperkt.

Om puppy’s groot te brengen is het delicaat zelf de voeding klaar te maken. Het is een feit dat het op punt stellen van de voeding (in de handel) voor grote honden ons bijna alle problemen van de vorming van de beenderen en de verdeling van het gewicht over de poten bij puppy’s is doen vergeten.

VACHTVERZORGING

Een Pyreneese Berghond wordt gekenmerkt door een lange vacht. Vooral aan de staart, rond de hals en ook aan de achterkant van de billen is deze ovrvloedig. De vacht is ofwel volledig wit ofwel wit met enkele grijze, gele, bruine of oranje vlakken aan het hoofd, de oren en bij de aanzet van de staart (soms ook op het lichaam).

Ondanks de dichtheid van deze vacht is het onderhoud minder moeilijk dan men zou denken. Voor honden die grotendeels binnenhuis leven is één goede borstelbeurt per week voldoende (met een hondenkam). Een Pyreneese Berghond die buiten leeft heeft minder zorgen nodig omdat deze door de weerselementen een andere vachtstructuur krijgt. Honden die voorgesteld worden op tentoonstellingen krijgen geen extra zorgen, zij moeten enkel proper en verzorgd zijn, volledig naturel.

Als de Pyreneese Berghond in de lente ruift kan men best een kam met lange tanden nodig hebben. Men mag echter nooit tot op zijn huid willen kammen want dan zou men zijn beschermende wollaag uittrekken.

Men geeft de Pyreneese Berghond zelden een bad, het gebruik van droogshampoo's wordt enkel gebruikt in extreme gevallen. Een Pyreneese Berghond is een fiere hond, hij zal zichtzelf zoveel mogelijk netjes houden.

Te onthouden : zijn klauwen aan de achterpoten vragen weinig verzorging; zelfs als ze niet gebruikt worden, daarom zijn ze niet zwak. Het is vooral een vereiste van het ras.

SINT-HUBERTUSKLAUWEN

De zogenaamde Sint-Hubertusklauwen aan de achterpoten vragen enige verzorging. Ze kunnen niet gebruikt worden maar daarom zijn ze niet zwak. Omdat deze klauwen niet op de natuurlijke wijze afslijten moeten die drie a vier maal per jaar bijgeknipt worden.

Deze klauwen zijn een rastypische eigenschap.